A2

Elke baan van een driebaans snelweg heeft zijn eigen soort gebruiker. De rechterbaan is de plaats voor de braveriken, zoals ik. Wij houden ons aan de maximale snelheid en aan alle andere regels. Op de linkerbaan houden de snelheidsduivels huis. Zij blijven hoe dan ook links rijden en hebben lak aan alle regels die ooit zijn verzonnen. Op de rechterbaan vertonen zij zich alleen om in -en uit te voegen. De middelste baan wordt door beide groepen gebruikt, maar alleen om snel weer terug te keren naar ieders eigen baan.

Als ik mij ooit waag op die linkerbaan, dan word ik vaak van de weg geduwd door zo'n linkse rakker. Dit gaat dan gepaard met grote armzwaaien en opstekende vingers. Hoe haal ik het toch in mijn hoofd om met 140km/u op de linkerbaan te rijden!?! Ksskt, wegwezen!!

En dat doe ik dan ook maar. Braaf als ik ben.

Maar vandaag niet. Groen en geel ergerde ik me aan een of andere vette BMW. Telkens duwde hij me aan de kant, om daarna tergend langzaam voor me te rijden. Even dacht ik dat er met me geflirt werd, maar aan zijn frons zag ik dat dat niet het geval was. Na drie keer hetzelfde ritueel had ik het gehad. Ik ging niet meer aan de kant. Hij bekeek het maar.

Helaas kwam het niet tot een climax. Hij ging snel na mijn statement van de snelweg. Ik zal er nooit achter komen of ik het vol had gehouden.