Sjuul

Tot voor kort hadden wij op kantoor een hond, kantoorhond Sjuul. Sjuul was een uit de kluiten gewassen boxer. Liever lui dan moe en bang voor water. Sjuul begroette je 's ochtends enthousiast en schudde daarbij wild met haar kont. Daarna liet ze zich weer met een diepe zucht op haar kussen zakken, tot ze de volgende ging begroeten. Zo heeft ze hier jarenlang vier dagen per week gewerkt.

Sjuul zou niet oud worden. Een nierziekte. Dat wist zijn bazin en dat wisten wij. Toch was de klap groot toen het bericht kwam dat ze dood was. Nog weken lang keek ik naar de plek waar eerst haar kussen lag.

Gisteren kregen we bezoek van onze soon-to-be-kantoorhond, Pip. Pip is met haar 8 weken een opgewonden standje. Blij begroette ze iedereen en net als Sjuul, schudde ze daarbij wild met haar kontje.

Na een half uur was ze moe. En als een baby viel ze in slaap in de armen van haar kersverse bazin. Volgende week begint ze met werken, ik kijk er nu al naar uit.