reunie

Vorig jaar ging ik met mijn nichtje N. mee naar de open dag van haar nieuwe school. Mijn oude school, het SMC in Maastricht.

Al dagen keek ik er naar uit om weer door mijn oude school te lopen. Om te duiken in mijn herinneringen van feestjes, cabaret en carnaval. De saamhorigheid van het spijbelen en de bevlogenheid van sommige leraren.

Nichtje N. liep stoer door de school. Nog onbevangen voor alle indrukken, nog niet angstig of nerveus voor wat komen zou. Bij binnenkomst herkende ik direct drie leraren. De volwassen advocaat verdween om plaats te maken voor het onzekere, puberend wicht. Ik was weer 16.

De leraren herkenden me niet en ik deed ook niets om hun aandacht te trekken. Mijn oude leraar Frans keek ik niet recht in de ogen en de leraar Duits naderde ik met omtrekkende bewegingen. Ik kon hen niet zien als normale volwassenen. Zij waren mijn leraren en ik was de leerling.

Ik had een aantal leraren waar ik goed mee kon opschieten en ik zocht tevergeefs naar een van hen, meester C. Hij was conrector, maar ook leraar Nederlands. Als hij les gaf, kon je een speld horen vallen. Hij was een begaafd verteller en bevlogen leerde hij ons de geschiedenis van de Nederlandse literatuur. Ik heb het lesboek nog steeds. Als aandenken aan hem.

Deze week viel de uitnodiging van een reunie op de mat. In oktober. Ik zal weer op zoek gaan naar Mr C. En me wentelen in herinneringen.