primeur

Het moest een keer gebeuren. Tegen beter weten in hoopte ik toch dat het mij bespaard bleef.

Ik schreef een heel stuk. Over de Tour. En hoe me dat deed denken aan mijn vader. Het was een mix van grappig en ontroerend. Het had alle elementen om een leuk stukje te worden.

Maar het was niet goed genoeg. Hoe ik ook sleutelde en schaafde, het bleef rammelen. Met pijn in mijn hart drukte ik op delete.

Hoort er bij. Bij het opgroeien in weblogland.