max

Op een dag liep er een onbekend poesje in het huis. We hadden geen idee waar ze vandaan kwam. Ze was er gewoon opeens.

Mevrouw paradeerde rond alsof ze hier al jaren woonde en ze maakte het zich gemakkelijk in het hoekje van de bank. Op bed kwam ze tussen ons in liggen en van al onze aandacht genoot ze luid spinnend.

Graag hadden we het katje gehouden, maar visioenen van verdrietige kinderen - op zoek naar hun poesje - hielden ons tegen. We zetten haar weer op straat.

Daarna wilde ik dus een kat. Van W. hoefde het niet. Maar als ik het wilde, moest ik het maar regelen. En dat deed ik. Ik zocht op Marktplaats en 2 dagen later liep een je-weet-wel-kater door het huis. Max. Het is een goeiige kater. Hij vindt alles wel best. Met Bo heeft hij twee aanvaringen gehad en sindsdien tolereren ze elkaar. Vrienden zijn het nog niet. Wel al kennissen.

Met W. ging het contact moeilijk. Maandenlang noemde hij hem 'z'n stiefkind'. Maar steeds vaker hoorde ik hem zacht woordjes tegen Max prevelen. Ook kreeg Max hier en daar een verstrooide aai. En vandaag was het officieel. W. verklaarde Max tot deel van ons gezin. Mission completed.