Londen II

De beelden van de verwoeste 'Tubes' gleden de hele avond over de tv. Ik kon me er niet toezetten om een andere zender op te zetten. Ik vond dat ik er naar móest kijken. Alsof ik vond dat ik meer onder de indruk moest zijn, dat ik woede moest voelen of minstens mee moest leven met de slachtoffers. Ik voelde en voel nog steeds niets.

Bij de Twin Towers voelde ik wel wat, maar dat gevoel beviel me evenmin. De ramptoerist werd in me wakker. De beelden waren afschuwelijk, maar sensatiebelust bleef ik kijken.

Ik weet niet wat beter is: sensatiebelust of gevoelloos. Lood om oud ijzer.