Klussen

W. en ik houden van klussen. Het is ons lust en ons leven. Jarenlang hebben wij ieder weekend besteed aan het opknappen van ons huis en nu is ons appartement een paleisje.

Not.

Wij klussen niet graag. Sterker nog, wij hebben een diepgewortelde afkeer ervan. Na het schilderen van de meeste muren en het leggen van de vloer vonden wij het destijds wel best. De muren in de gang en de keuken vertonen nog plakkaten waar een ijverige C. twee jaar geleden gaten heeft dichtgeplamuurd. Ze zijn nooit geschilderd.

Ons huis is dan ook niet echt af. Dat zal beter gaan met ons nieuwe huis, zo zeggen we tegen elkaar. Maar eigenlijk weten we nu al dat we ook dan de brui eraan zullen geven. Wij zijn nu eenmaal het soort mensen dat zich niet stoort aan afbladderende verf.

Hoe anders zijn P. en K. Verven, schuren, stucadoren, leidingen aanleggen. Ze draaien hun hand er niet voor om. Hun laatste huis hebben ze vier jaar bewoond. De eerste twee jaren hebben ze verbouwd. Hun huis was 70 m2 groot en dus woonden ze al die tijd in een bouwkeet. Je bent een perfectionist of niet. Hun huis was uiteindelijk wel een paleisje.

Hun nieuwe huis is twee keer zo groot. Ik hoop dat ze hun klustijd niet mee-verdubbelen.

Gisteren gingen we klussen bij M. en J. Toen wij arriveerden - een uur te laat en mét kater - waren P. en K. uiteraard al enthousiast aan het werk. Met brander en schuurmachine maakten zij korte metten met de afbladderende verf. Onvermoeibaar en grondig. Zulke mensen moet je hebben.

W. en ik hebben heel hard gelachen en Vader Jacob in canon gefloten. Ook leuk.