puberen

Ik was geen vervelende puber. Ik schopt nergens echt tegenaan. Niet tegen mijn ouders, niet tegen de leraren, niet tegen de maatschappij. Wel was ik niet altijd voor rede vatbaar en ging ik mijn eigen weg.

Mijn ouders hadden begrip voor mijn onredelijkheid en deden een beroep op mijn verantwoordelijkheidsgevoel. Mijn leraren lieten mij spijbelen, zolang ik 'overal maar een zeven voor stond'. En de maatschappij? Mijn wereld was niet groter dan uitgaan en school, dus die maatschappij deerde mij niet.

Vandaag stond ik een 15-jarig meisje bij in een zaak. Tijdens haar zwangerschap had ze de verloskundige één keer gezien. Desondanks was de bevalling van haar zoontje goed verlopen. Nu was ze weer stevig aan de drugs. Dat deed ze gezellig samen met haar 21-jarige vriend. Voor hun gebrek aan inkomsten had de vriend bedacht dat mijn cliënte tegen betaling wel even sex kon hebben met zijn vrienden. Hij zou dan wel op hun kindje zou passen.

Haar moeder had waarschijnlijk ook ooit een beroep op haar verantwoordelijkheids-gevoel gedaan...