fabriek

Ik werk hard. Laten we dat voorop stellen. Ik werk hard, ik ben er goed in en ik presteer boven de norm. Goed, dat gezegd hebbende biecht ik het volgende op.

Soms heb ik geen zin om telefoontjes aan te nemen. Dit gebeurt vaak op vrijdagmiddag. Ik ben dan moe, heb veel ellende over me heen gekregen en meestal zit ik er dan doorheen.

Godzijdank worden mijn telefoontjes tegen gehouden door de dames van het secretariaat. Elke cliënt wordt standaard afgehouden met de mededeling dat ze zullen nagaan 'of het Mr Bee schikt'. Ik mag vervolgens aangeven of ik ze vandaag nog terug bel, of morgen of dat het kan wachten tot St. Juttemis. Soms laat ik al mijn telefoontjes tegenhouden en ga ik patiencen.

Ik denk dan vaak aan die dagen dat ik als 15-jarig mopje vakantiewerk deed in de fabriek. Na twee weken zat ik er al doorheen: elke dag exact hetzelfde werk, dezelfde bewegingen. Totale controle van de Chef. Afgemeten minuten pauze. Sommige dames werkten er al 15 jaar, met plezier.

Hoe is het mogelijk dat ik mijn werk dan af en toe niet leuk vind?