huis

Ik was ervan overtuigd: dit was ons toekomstig huis. Ik zag me er al een wijntje drinken, ik zag B. in de handgemaakte keuken koken en in mijn fantasie zag ik me languit in de tuin zonnen. We zouden er niets meer aan hoeven te doen: het huis was helemaal af en naar onze smaak.

Het is geen lang verhaal, maar ik zal het nog korter maken: De verkopend makelaar had ons beloofd nog niet met anderen te gaan onderhandelen, maar bleek achteraf te hebben gelogen: voordat wij er voor onze tweede bezichtiging waren had hij het ding verkocht.

Na veel woede en teleurstelling besloten we een ander huis te kopen. Niet naar onze smaak, maar wel met veel (verbouwings)potentie en veel meer vierkante meters. Ons bod ligt nu bij de andere partij en nu moeten we wachten. En daar ben ik heel erg goed in. Not.

lubberbroek

Iedere vrouw heeft er wel een paar: onderbroeken die ze de eerste maanden angstvallig voor haar nieuwe vriend verborgen houdt. Omdat de gaten erin zijn gevallen, de elastiek niet meer rekt of de kleur is teruggebracht tot iets grijzigs. Ik weet niet precies wanneer ik voor het eerst schaamteloos rond paradeerde in een dergelijk exemplaar, maar ik vermoed dat dit zo rond dezelfde tijd was dat ik scheten onder de dekens begon te laten.

B. weet allang niet meer beter en kijkt niet op van een gelubberd gevalletje. Daarvoor schaamde ik me vandaag dan ook niet. Maar wel voor de huisarts die een uitstrijkje maakte en die met een schuin oog naar mijn grijzig exemplaar keek. Gelukkig was het een vrouw en zal ze 'm als een lubberbroek hebben herkend.

north and south

Vorige week liepen we door de stad, op zoek naar niets, maar met genoeg geld om een beetje mee te smijten. Wat we allemaal kochten doet er niet toe, maar het belangrijkste is dat de complete serie North and South zonder enige vooraankondiging in ons mandje lag. En dus keken we vorige week bijna elke avond 2 afleveringen, tot aan gisteravond toe. Beetje vermoeiend misschien, maar ja. Zo zijn wij dan he: we storten er ons dan meteen vreselijk overdreven in.

Maar dat kostte me echt geen moeite, want ik vond het 23 jaar na dato nog steeds een fantastische serie. Gelukkig hoefde ik me niet te storen aan de vergane glorie van jaren-tachtig-kleuren omdat het zich allemaal afspeelde in de 19e eeuw. In plaats van me te ergeren aan mouwkappen, kon ik me vergapen aan de mooie jurken van weleer. Maar meer nog smachtte ik als vanouds naar George Hazard (het lekkere ding uit de serie, dat jaren later opeens de vader van the Charmed was), haatte ik Ashton en verachtte ik Bent. Met hart en ziel dan he. Niets zo heerlijk als een personage haten.

Ik kan het iedereen aanraden om te kopen. Maar je mag de hele serie ook gewoon van me lenen: ik kijk 'm de eerste tien jaar waarschijnlijk niet meer.

skyradio

Maandag ging ik na 4 weken weer eens aan het werk. “Het zou ook wel tijd worden”, denk je misschien, maar zo voelde ik dat dus helemaal niet hé. Mijn voeten protesteerden tegen dichte schoenen, mijn benen wilden alleen maar een korte broek en mijn schouders weigerden om bedekt te worden. Het was duidelijk, mijn lijf had nog moeite met het concept nette kleren.

Het lichaamsdeel dat nog de meeste moeite had was de kop. Niet alleen moest het haar weer in de krul en de ogen in de make up – want ik doe dat op vakantie dus niet he. Behalve douchen, scheren en een crèmepje (hoe schrijf je dat in godesnaam?!) doe ik niets aan lichaamsverzorging – ook de inhoud ervan moest weer aan de slag.

Een beetje wezenloos zat ik maandagochtend dan ook achter mijn bureau, te bedenken wat voor werk ik ook alweer deed en waarom ik in hemelsnaam een vak had geleerd. Na eerst door allerlei dossiers gebladerd te hebben – om te besluiten dat als het 4 weken kan wachten, het ook 4 weken en een dag kan wachten – werd ik me opeens bewust van de radiozender die door mijn kamer galmde. (Dat was niet zo hoor, hij galmde niet, maar het klinkt zo leuker. De waarheid is dat ie zo zacht staat dat je ‘m al niet meer hoort als je stevig op je toetsenbord zit te rammen). Het was Skyradio. En daar luister ik maar vier weken per jaar naar, namelijk vanaf de eerste kerstplaat tot en met tweede kerstdag.

Ik kreeg het niet over mijn hart om ‘m weer terug te draaien – ook omdat het nogal een oud ding is en daarom stoort als een idioot en ik al blij ben als ie kraakloos geluid geeft – en nu verwacht ik ieder moment ‘Last Christmas’ te horen. Maar ja, ik zag de kruidnoten ook alweer in de schappen liggen, dus laat die kerstliedjes dan ook maar komen.