*****
In 2003 kocht ik een huis. En net zo simpel als het nu klinkt, was de aanschaf van dit paleisje van 75m2. Want ik bezichtigde her en der, ik plaatste een bod en ik kocht. Nonchalant plaatste ik willekeurig een paar handtekeningen en binnen een paar weken was ik huiseigenaar. Een kind kan de was doen.
Minder gemakkelijk was het om internet te krijgen. Ex en ik lieten destijds tot drie keer toe een monteur komen, die telkens weer in de lucht op leek te lossen en nooit verscheen. Als ik dan belde naar mijn vrienden van ******, bleek dat mijn naam niet in het systeem voorkwam. En dus hadden ze de de monteur maar teruggefloten, want hee, ze konden natuurlijk niet zomaar monteurs naar iedereen toesturen he. En nee, ze hadden me niet kunnen bellen, om te zeggen dat ik die middag niet vrij had hoeven nemen, want.. nou ja, dat kon gewoon niet, want officieel bestond ik niet.
Uiteindelijk bleek het aansluiten helemaal niet zo moeilijk als gedacht en deed ex het maar zelf. En met succes. In de jaren erna leefden ****** en ik jaren in pais en vree. Zo nu en dan kreeg ik eens een rekening, die ik dan keurig betaalde. Specificaties van de geleverde diensten kreeg ik verder niet, maar dat maakte me ook niet uit. Alles werkte immers naar behoren en daar ging het om.
Maar na een paar jaar deed internet het opeens niet meer en na een telefoontje met mijn vrienden van ******* bleek dat ik wel in hun systeem stond - een vooruitgang - maar dat ik officieel geen internet had. Het feit dat ik al jaren internet had, dat ik het zelf ooit aangevraagd had en dat ze me ooit een abonnement hadden gegeven maakte niets uit: in hun systeem stond dat ik geen internet had en dus sloten ze me af.
In het daaropvolgende telefoontje was ik achtereenvolgend redelijk, begripvol, geïrriteerd, gefrustreerd en uiteindelijk ronduit woedend: zij hadden een fout gemaakt en zij dienden die fout ook weer te herstellen. De man van de helpdesk was het roerend met me eens en sloot me met een of ander illegaal trucje weer aan.
En weer ging er in alle rust een jaar voorbij, tot afgelopen augustus. Wederom werd internet zonder mededeling afgesloten en wederom hing ik direct aan de telefoon. Maar de mijnheer in kwestie liet zich niet vermurwen: ik moest eerst maar eens gaan betalen voor de afgelopen jaren en daarna zouden ze nog wel eens zien of ik een abonnement zou krijgen. Het feit dat ik nooit een rekening voor internet had gehad en dan ook geen achterstand had laten ontstaan maakte niet uit. Dat zij een fout hadden gemaakt, de zoveelste in rij, maakte evenmin uit: ik had niet betaald en ik had daarmee ook geen recht meer op internet.
Het werd uiteindelijk een lang gesprek waarin ik de fase van redelijk en begripvol oversloeg, maar meteen doorstootte naar woedend. En met succes, want uiteindelijk bereikten we een compromis: ik zou een nieuw abonnement krijgen, waarbij ik verplicht was een nieuw gratis modem af te nemen. Ik zou dan het oude modem terugsturen, want dat zou het dan niet meer doen. Omslachtig en naar mijn idee onnodig, maar goed: ik zou weer internet krijgen en daar ging het om. Over de kosten van de afgelopen jaar zou ik nog benaderd worden door een andere afdeling. (God bewaar me, zodra een bedrijf verschillende afdelingen krijgt, waarin iedere afdeling een afgeschermde bevoegdheid heeft, gaat het geheid mis.)
Al snel daarna gingen we op vakantie en in onze afwezigheid werd het nieuwe modem afgeleverd. Je zou denken dat internet het vervolgens niet zou doen met het oude modem - dat was mij immers verteld - maar jawel hoor: met de codes die mij waren toegestuurd kon ik gewoon de digitale snelweg op. Een paar weken later kreeg ik opnieuw een brief waarin mij opnieuw het nieuwe abonnement werd bevestigd en waarin ik nieuwe inlogcodes kreeg. Maar die brief legde ik maar naast me neer. Een foutje is bij ****** nu eenmaal snel gemaakt.
Maanden gingen voorbij tot ik begin deze maand een dreigbrief van ze kreeg. Ik had een achterstand van honderden euro's en bij uitblijven van volledige betaling binnen twee dagen zouden ze alle diensten afsluiten. Ik bereidde me voor op een moeilijk telefoontje en draaide het inmiddels bekende nummer. Maar het gesprek bleek helemaal niet moeilijk, want in een vloek en een zucht had ik een redelijke betalingsregeling. Gevaar afgewend, case closed.
Maar nee! Hoe had ik kunnen denken dat het zo simpel zou zijn? Twee dagen geleden deed internet het opeens niet meer en bleef ook het signaal voor digitale tv weg. De ochtend erna was ook de normale tv en de radio afgesloten. De hork die die ochtend aan de helpdesk zat had waarschijnlijk net ruzie gemaakt met zijn vrouw want mij werd in niet mis te verstane woorden duidelijk gemaakt dat de laatste betalingsregeling was geannuleerd wegens het niet-nakomen van een eerdere betalingsregeling. Een poging van mij om het hele verhaal te vertellen en om te ontkennen dat ik een eerder betalingsregeling had gesloten werd grof onderbroken. Ik moest eerst maar betalen en als ik het er niet mee eens was, moest ik vooral een brief schrijven. Hij kon in ieder geval niets voor me doen.
En daar zat ik dan. Totaal verbouwereerd te kijken naar de ruis op mijn beeldscherm. Afgesloten. Als een notoire wanbetaler was mijn tv afgesloten. Ik werd boos. Ik werd woedend. Ik ging huilen. Maar ik werd uiteindelijk toch weer kalm - best moeilijk, om boos te blijven - en later die dag belde ik nog maar een keer. De mijnheer die ik sprak zei de legendarische woorden: "ik zie een heel verhaal op mijn beeldscherm staan mevrouw, dat ga ik eerst even lezen. Een moment geduld".
Na een minuut of 2 was hij er weer. Hij bekende dat ze een fout hadden gemaakt. Hij zou de zaak met spoed in orde maken. De laatste betalingsregeling was er ten onrechte uitgehaald en nog meer mea culpa. En als sneeuw voor de zon verdween mijn assertiviteit en was ik alleen nog maar dankbaar dat iemand de moeite had genomen om eerst goed te kijken naar de voorgeschiedenis. Op mijn vraag waarom de hork van die ochtend dat niet had kunnen doen bleef hij eerst even stil. Daarna antwoordde hij: "sommigen kijken niet langer dan hun neus lang is".
Eind goed al goed. For now.
* tekening gejat van Goentah
In 2003 kocht ik een huis. En net zo simpel als het nu klinkt, was de aanschaf van dit paleisje van 75m2. Want ik bezichtigde her en der, ik plaatste een bod en ik kocht. Nonchalant plaatste ik willekeurig een paar handtekeningen en binnen een paar weken was ik huiseigenaar. Een kind kan de was doen.Minder gemakkelijk was het om internet te krijgen. Ex en ik lieten destijds tot drie keer toe een monteur komen, die telkens weer in de lucht op leek te lossen en nooit verscheen. Als ik dan belde naar mijn vrienden van ******, bleek dat mijn naam niet in het systeem voorkwam. En dus hadden ze de de monteur maar teruggefloten, want hee, ze konden natuurlijk niet zomaar monteurs naar iedereen toesturen he. En nee, ze hadden me niet kunnen bellen, om te zeggen dat ik die middag niet vrij had hoeven nemen, want.. nou ja, dat kon gewoon niet, want officieel bestond ik niet.
Uiteindelijk bleek het aansluiten helemaal niet zo moeilijk als gedacht en deed ex het maar zelf. En met succes. In de jaren erna leefden ****** en ik jaren in pais en vree. Zo nu en dan kreeg ik eens een rekening, die ik dan keurig betaalde. Specificaties van de geleverde diensten kreeg ik verder niet, maar dat maakte me ook niet uit. Alles werkte immers naar behoren en daar ging het om.
Maar na een paar jaar deed internet het opeens niet meer en na een telefoontje met mijn vrienden van ******* bleek dat ik wel in hun systeem stond - een vooruitgang - maar dat ik officieel geen internet had. Het feit dat ik al jaren internet had, dat ik het zelf ooit aangevraagd had en dat ze me ooit een abonnement hadden gegeven maakte niets uit: in hun systeem stond dat ik geen internet had en dus sloten ze me af.
In het daaropvolgende telefoontje was ik achtereenvolgend redelijk, begripvol, geïrriteerd, gefrustreerd en uiteindelijk ronduit woedend: zij hadden een fout gemaakt en zij dienden die fout ook weer te herstellen. De man van de helpdesk was het roerend met me eens en sloot me met een of ander illegaal trucje weer aan.
En weer ging er in alle rust een jaar voorbij, tot afgelopen augustus. Wederom werd internet zonder mededeling afgesloten en wederom hing ik direct aan de telefoon. Maar de mijnheer in kwestie liet zich niet vermurwen: ik moest eerst maar eens gaan betalen voor de afgelopen jaren en daarna zouden ze nog wel eens zien of ik een abonnement zou krijgen. Het feit dat ik nooit een rekening voor internet had gehad en dan ook geen achterstand had laten ontstaan maakte niet uit. Dat zij een fout hadden gemaakt, de zoveelste in rij, maakte evenmin uit: ik had niet betaald en ik had daarmee ook geen recht meer op internet.
Het werd uiteindelijk een lang gesprek waarin ik de fase van redelijk en begripvol oversloeg, maar meteen doorstootte naar woedend. En met succes, want uiteindelijk bereikten we een compromis: ik zou een nieuw abonnement krijgen, waarbij ik verplicht was een nieuw gratis modem af te nemen. Ik zou dan het oude modem terugsturen, want dat zou het dan niet meer doen. Omslachtig en naar mijn idee onnodig, maar goed: ik zou weer internet krijgen en daar ging het om. Over de kosten van de afgelopen jaar zou ik nog benaderd worden door een andere afdeling. (God bewaar me, zodra een bedrijf verschillende afdelingen krijgt, waarin iedere afdeling een afgeschermde bevoegdheid heeft, gaat het geheid mis.)
Al snel daarna gingen we op vakantie en in onze afwezigheid werd het nieuwe modem afgeleverd. Je zou denken dat internet het vervolgens niet zou doen met het oude modem - dat was mij immers verteld - maar jawel hoor: met de codes die mij waren toegestuurd kon ik gewoon de digitale snelweg op. Een paar weken later kreeg ik opnieuw een brief waarin mij opnieuw het nieuwe abonnement werd bevestigd en waarin ik nieuwe inlogcodes kreeg. Maar die brief legde ik maar naast me neer. Een foutje is bij ****** nu eenmaal snel gemaakt.
Maanden gingen voorbij tot ik begin deze maand een dreigbrief van ze kreeg. Ik had een achterstand van honderden euro's en bij uitblijven van volledige betaling binnen twee dagen zouden ze alle diensten afsluiten. Ik bereidde me voor op een moeilijk telefoontje en draaide het inmiddels bekende nummer. Maar het gesprek bleek helemaal niet moeilijk, want in een vloek en een zucht had ik een redelijke betalingsregeling. Gevaar afgewend, case closed.
Maar nee! Hoe had ik kunnen denken dat het zo simpel zou zijn? Twee dagen geleden deed internet het opeens niet meer en bleef ook het signaal voor digitale tv weg. De ochtend erna was ook de normale tv en de radio afgesloten. De hork die die ochtend aan de helpdesk zat had waarschijnlijk net ruzie gemaakt met zijn vrouw want mij werd in niet mis te verstane woorden duidelijk gemaakt dat de laatste betalingsregeling was geannuleerd wegens het niet-nakomen van een eerdere betalingsregeling. Een poging van mij om het hele verhaal te vertellen en om te ontkennen dat ik een eerder betalingsregeling had gesloten werd grof onderbroken. Ik moest eerst maar betalen en als ik het er niet mee eens was, moest ik vooral een brief schrijven. Hij kon in ieder geval niets voor me doen.
En daar zat ik dan. Totaal verbouwereerd te kijken naar de ruis op mijn beeldscherm. Afgesloten. Als een notoire wanbetaler was mijn tv afgesloten. Ik werd boos. Ik werd woedend. Ik ging huilen. Maar ik werd uiteindelijk toch weer kalm - best moeilijk, om boos te blijven - en later die dag belde ik nog maar een keer. De mijnheer die ik sprak zei de legendarische woorden: "ik zie een heel verhaal op mijn beeldscherm staan mevrouw, dat ga ik eerst even lezen. Een moment geduld".
Na een minuut of 2 was hij er weer. Hij bekende dat ze een fout hadden gemaakt. Hij zou de zaak met spoed in orde maken. De laatste betalingsregeling was er ten onrechte uitgehaald en nog meer mea culpa. En als sneeuw voor de zon verdween mijn assertiviteit en was ik alleen nog maar dankbaar dat iemand de moeite had genomen om eerst goed te kijken naar de voorgeschiedenis. Op mijn vraag waarom de hork van die ochtend dat niet had kunnen doen bleef hij eerst even stil. Daarna antwoordde hij: "sommigen kijken niet langer dan hun neus lang is".
Eind goed al goed. For now.
* tekening gejat van Goentah
posted by CeeBee @ 19:46
|
